Hemoroidy – Choroba guzków krwawniczych

Choroba guzków krwawniczych inaczej nazywanych hemoroidami, to jeden z najczęstszych problemów proktologicznych zgłaszanych przez chorych. Bardzo często guzki krwawnicze nazywane są też niewłaściwie żylakami odbytu. Guzek krwawniczy nie jest jedynie naczyniem żylnym a zatem nie może być żylakiem. Jest to skupisko połączeń tętniczo – żylnych tworzących strukturę guzka, fizjologicznie zlokalizowaną w kanale odbytu. Jest to całkowicie prawidłowa struktura budująca tę okolicę naszego ciała. Fizjologicznie powstają trzy kolumny guzków krwawniczych. Jak sama nazwa wskazuje mają one tendencję do epizodycznych krwawień. Jeśli zdarza się to raz na kilka miesięcy, gdy po oddaniu stolca na papierze toaletowym pojawi się ślad krwi, to nie można uznać tego wydarzenia za chorobę hemoroidalną. Jednak krwawienia z guzków krwawniczych mogą przybrać na sile i wówczas krew jest widoczna również w muszli sedesowej, gdy po akcie defekacji kapie do jej wnętrza. Hemoroid, który jest źródłem takiego krwawienia wygląda jak nasączona krwią gąbka. Krew wypływa z takiego guzka krwawniczego nawet po nieznacznym jego mechanicznym podrażnieniu. Bardzo często guzek jest powiększony i łatwo wypada poza szparę odbytu. Bywa, że krwawienia są na tyle obfite, iż stają się przyczyną niedokrwistości.

Tak zmienione hemoroidy wymagają interwencji chirurga.

Leczenie żylaków odbytu metodą Barrona

Najpopularniejszą metodą likwidacji zmienionych chorobowo guzków krwawniczych okazała się metoda zaproponowana przez amerykańskiego chirurga Jamesa Barrona w 1963 roku. Polega ona na zaciągnięciu do specjalnego narzędzia ssącego guzka krwawniczego i założeniu u jego podstawy opaski gumowej (RBL – Rubber band ligation). Opaska ta zaciska naczynia doprowadzające krew do guzka krwawniczego, co w efekcie przyczynia się do jego martwicy. Po 4 – 5 dniach zmieniony martwiczo guzek sam odpada. Obecnie oryginalną metodę Barrona uzupełniamy zamrażaniem zaopaskowanego guzka krwawniczego, co powoduje jego szybszą martwicę i szybszą samoamputację. Zabieg jest bezbolesny, gdyż hemoroidy nie są unerwione czuciowo. Nie wymaga on również specjalnego przygotowania.

Po odpadnięciu guzka konieczna jest wizyta kontrolna.

Lekarz podczas badania chorego ocenia stopień zagojenia rany w kanale odbytu poprzez badanie per rectum, czyli badanie palcem przez odbyt. Należy podkreślić, że na jednej sesji zabiegowej wykonuje się likwidację jednego guzka krwawniczego. O ile okaże się to konieczne, kolejny zabieg Baarona można wykonać po ok. 4 tygodniach od poprzedniej ingerencji. Jest to uwarunkowane koniecznością zagojenia się rany po samoamputacji guzka, ustąpieniu pozabiegowego stanu zapalnego i odbudowy błony śluzowej w kanale odbytu, co stworzy warunki do kolejnych zabiegów. Po założeniu gumki u podstawy guzka krwawniczego chory może podejmować aktywność zawodową zgodną z aktywnością sprzed zabiegu.

Opaskowanie guzków krwawniczych metodą Barrona na stałe weszło do kanonów proktologii ze względu na niski stopień inwazyjności, wysoką efektywność (ponad 80% skuteczności), niskim ryzykiem powikłań (3%) i bardzo dobrym tolerowaniem tej procedury przez chorych.

Kolonoskopia

Należy podkreślić, że rozpoznanie krwawienia z guzków krwawniczych nie zwalnia od wykonania pełnej diagnostyki endoskopowej jelita grubego, czyli nie zwalnia od wykonania kolonoskopii.